ข้ามเวลามาเพื่อถูกท่านอ๋องร้ายก่อกวน(รัก) / เล่ม 2 - 39 จาก 189 - นิยาย ข้ามเวลามาเพื่อถูกท่านอ๋องร้ายก่อกวน(รัก) / เล่ม 2 - 39 จาก 189 : Dek-D.com - Writer
×

    ข้ามเวลามาเพื่อถูกท่านอ๋องร้ายก่อกวน(รัก) / เล่ม 2 - 39 จาก 189

    จบทริปขอผัวฟรี ก็เสียว่าที่สามีให้เพื่อนซี้ ซ้ำร้ายอำนาจเร้นลับ พาเธอข้ามมิติไปเจอกับผู้จีนโบราณงานดี จึงถูกกักตัวไว้ในฐานะผู้ต้องสงสัยที่นำภัยมาสู่แคว้น เลยต้องหนีหัวซุกหัวซุนจนถูกลวงไปอยู่ในหอนางโลม

    ผู้เข้าชมรวม

    87,160

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    61

    ผู้เข้าชมรวม


    87.16K

    ความคิดเห็น


    830

    คนติดตาม


    2.28K
    จำนวนตอน :  69 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  8 พ.ย. 67 / 16:58 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เล่ม 1 คลิก Get it now ได้เลยค่า 

    เล่ม 2 คลิก Get it now ได้เลยค่า 

    ข้ามเวลามาเพื่อถูกท่านอ๋องร้ายก่อกวน(รัก) 3 เล่ม จบ

    (เปลี่ยนชื่อเรื่องนะคะ)

    ขอบคุณเพื่อนๆ ที่ช่วยกันแนะนำนิยายเรื่องนี้จ้า


    พระเอก

    ซีเหวินหลาง 

    อายุ 22 ปี หล่อครบสูตร เชี่ยวชาญทั้งบุ๋นและบู้ หัวหน้าหน่วยความมั่นคงแห่งแคว้นฉี พบเจอสตรีแต่งกายประหลาด พูดจาแปลกๆ จึงต้องกักตัวนางไว้ อาจเป็นไปได้ว่าอีกสองแคว้น ไม่แคว้นใดก็แคว้นหนึ่งส่งนางมาเพื่อสืบข่าวของแคว้นฉี

    นางเอก

    พร่างพราว / หย่งซิง 

    สวย สดใส ร้ายเดียงสา

    อายุ 21 ปี เธอตกน้ำ รู้ตัวอีกทีก็โผล่มาในยุคจีนโบราณ และถูกกล่าวหาว่าเป็นหน่วยสอดแนมที่ถูกส่งมาหาข่าวต่างๆ ของแคว้นฉี


    ***รูปภาพไม่ได้ใช้ในเชิงพาณิชย์แต่อย่างใด

    ผู้เขียนนำมาประกอบให้ผู้อ่านสามารถมองเห็นภาพของตัวละครได้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น***

    @@@@@@

    ตัวอย่าง

    “แจ้งนามของเจ้าให้ข้ารู้” ซีเหวินหลางกอดอกมองสตรีที่เช็ดน้ำตาป้อยๆ เหมือนเด็กน้อย

    “พร่างพราว” เธอพูดไป สะอื้นไป

    “ป่างป้าว” ซีเหวินหลางรู้สึกว่านามของสตรีผู้นี้เรียกยากเหลือเกิน

    “นามของเจ้า ข้าไม่คุ้นหูเลย”

    พร่างพราวหยุดร้องไห้ แล้วถอนหายใจอย่างปลงตกในชีวิต เธอมาคิดได้ทีหลังว่าควรจะบอกเขาว่าเธอชื่อ มะพร้าวน่าจะเรียกง่ายกว่า  

    “ท่านเรียกข้าว่ามะพร้าวก็ได้”   

    ความงงงวยสะท้อนออกมาจากแววในดวงตาของซีเหวินหลาง

    “หมาพราว”

    ชัดเจน! เต็มสองหู

    เจริญละ เป็น พร่างพราว คนสวยรวยเสน่ห์อยู่ดีๆ แต่กลับถูกเขาเปลี่ยนสถานะให้เป็น หมาพราวไร้ค่า ไร้ราคาเสียอย่างนั้น

    ทีอย่างนี้น่ะพูดชัดถ้อยชัดคำเชียวนะพร่างพราวได้แต่เข่นเขี้ยวผู้ชายที่เธอยังไม่รู้จักชื่อเขาอยู่ในใจ

    เธออยากกรี๊ดระบายความเครียด แต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้แต่ขยุ้มผมแรงๆ พร่างพราวสงสัยว่าในเมื่อเธอพูดภาษาเดียวกับเขา ทำไมเธอถึงไม่สามารถตั้งชื่อภาษานี้ให้ตัวเองได้ ก็คงจะคล้ายๆ ชาวต่างชาติที่สื่อสารภาษาไทยได้เบื้องต้น แต่ก็ไม่ได้รู้ความหมายของคำทุกคำ 

    “นามของข้าเรียกยาก ออกเสียงลำบาก เจ้าอยากเรียกข้าว่าอะไรก็ตามใจเจ้าเถิด” พร่างพราวบอกอย่างรำคาญสุดๆ

    เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ พลางยกมือลูบคาง ทำหน้าครุ่นคิด และก็ตัดสินใจได้ว่าจะเรียกนางด้วยนามใด

    “เสี่ยวจู นามของเจ้าของเสี่ยวจู”

    พร่างพราวพยักหน้าเร็วๆ เป็นเชิงรับรู้ ชื่อภาษาจีนโบราณคือเสี่ยวจู ถ้าเป็นชื่อในภาษาอังกฤษก็คงใกล้เคียงกับจูลี่หรือจูเลีย แบบนี้ ก็พอรับได้

    “อ่า นามนี้ก็ไม่เลว ฟังแล้วไพเราะยิ่งนัก” พร่างพราวยิ้มอย่างถูกใจ

    “นามนี้มีความหมายว่าอย่างไร” น้ำเสียงของเธอบอกให้คนฟังทราบว่าเธออยากรู้มาก

    “เสี่ยวจู ก็คือหมูน้อย”

    “อ๊ายยย!!!” พร่างพราวกำมือทั้งสองข้าง กรีดร้องด้วยความโกรธ

    @@@@@@

     

    **ไม่มีเนื้อหาสำรองไว้ ปั่นไปอัปไปนะคะ อาจจะได้ปั่นได้มากบ้างน้อยบ้างสลับกันแล้วแต่พลังในการปั่น**

    สถานะการอัพ : จะพยายามอัพทุกวันนะคะ ^_^ 

    แอ้ดแฟนพันธุ์แท้ คอมเมนต์สักนิด โหวตสักหน่อย เพื่อเติมพลังใจให้คนเขียน

    เริ่มเผยแพร่เนื้อหานิยายเรื่องนี้ที่เว็บไซต์เด็กดี 2 กุมภาพันธ์ 2561


    ***นิยายเรื่องนี้รั่วนิดๆ ฮาหน่อยๆ ไม่เน้นสาระ เน้นหวานๆ เลี่ยนๆ มุกเสี่ยวๆ ของพระเอก ไม่อิงประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และประเพณีในยุคสมัยใดของจีน  สำนวนภาษาการบรรยายไม่ได้อรรถรสแบบนิยายจีนร้อยเปอร์เซ็นต์

    ไรต์เขียนและเล่าเรื่องในมุมมองของไรต์ที่เฝ้าดูการกระทำของตัวละครต่างๆ กลิ่นอายแบบจีนและคำโบราณอาจจะไม่ได้เขียน เน้นอ่านง่ายๆ เพราะไรต์ยังเตาะแตะกับงานเขียนแนวนี้

    หากผิดพลาดประการใด ผู้เขียนขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ ทั้งนี้ นักอ่านสามารถท้วงติงหรือร่วมแบ่งปันความรู้ให้ผู้เขียนได้ค่ะ***


    ติดตามนิยายโรมานซ์ได้ที่เพจ ศรัณภัสร์

    กดไลก์เลยจ้า ติดตามนิยาย ส่องผู้ชาย เมาธ์กระจาย เล่นเกมชิงหนังสือ         

             



    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น